We wczorajszym wpisie była mowa o 18 nowych piosenkach napisanych przez Nadię. Ale w ogóle naliczyłam ich około 50. Czytam stopniowo, niektóre umieszczam na stronie, a niektórych się boję. Wydają się jakąś straszną zapowiedzią tego, co się stało, niemal koszmarnym proroctwem. Nie wiem, co o tym myśleć, nie zgadzam się z tym, jednak kiedy czytam te teksty, przechodzą mnie dreszcze...
„silent disaster”
or many other things like
dying from such a silent disaster
(no, i must be dreaming...
i had some really clear thoughts about what it should look and sound
like...)
crying out so hysterically
struggling to breathe
struggling to live
A może jest w nich też jakaś pociecha? Że ciągle jest gdzieś obok i płynie nie dotykając ziemi?
„no ground to stand”
wing to the left wing to the right
just gotta move on just fly
ready to go live never die
hello, hello
hail to you my dearest
i'm right there, can you see me?
i'm left here, standing no ground
can you see i've got no ground to stand
hello, hello
hail to you my dearest
my dearest of the dearest of the dearest
Posty
2 komentarze:
Nie jestem w stanie wyobrazić sobie, co Pani czuje. Ale wiersze budzą we mnie dokładnie takie same skojarzenia. Optymizmem napawa drugi. Rozglądam się wokół siebie...
~iza, 2008-09-30 22:21
Pani mnie może nie zna - ja znam Magdę Malejko, Karmelka.
Chcę Pani powiedzieć...że Nadia była niezwykle według mnie utalentowana. Aż jej zazdroszczę...sama piszę wiersze i "piosenki", ale bardziej dziecinne...rysować kompletnie nie umiem...
A te wiersze...w tej dziewczynie coś było.
Prześlij komentarz