nieistnienia cz.1

Znalazłam gdzieś przypadkiem archiwalną stronę z „Super-Novej” nt. zeszłorocznej Lipy, gdzie napisano, że tekst Nadii pt. „Nieistnienia” zrobił podobno na jurorach duże wrażenie. Zamieszczono także Jej zdjęcie z Carmelkiem, zdjęcie, którego nigdy przedtem nie widziałam.

Tekst wysłany na Lipę to była taka mocno skrócona wersja (skrót samej Nadii), w zbiorku zamieszczono jeszcze krótszy wybór. Ale ten pierwszy oryginalny tekst, który chyba ma też związek z Altersightem (i jest rodzajem poetyckiego monologu Piro, jednego z bohaterów tegoż), liczy, uwaga!!! – 53 strony!!!! Chyba całość się rozwijała, bo w pliku Nadii ostatnia zmiana została zapisana 8 czerwca br. Jest tam sporo niesamowitych fragmentów. Nie mogę tego przytoczyć w całości, ale spróbuję stopniowo co ciekawsze wersety przytoczyć. Robią wrażenie, zwłaszcza wobec nieuniknionych skojarzeń z rzeczywistymi wydarzeniami.

I dziś początek:

(...)

jakoś sobie radzę

chyba

ale nie wiem, jak długo jeszcze

mogę

iść przed siebie w ciemności

jak tu

i nie upaść

chcę być jak najdalej stąd

jak najdalej od siebie

od prawdy

jestem ponad tym

tylko na chwilę

to nie zabierze dużo czasu

i przez chwilę jest

prawie pięknie

tak, że aż trudno uwierzyć

że czas się zatrzymał

albo

niedokończone myśli

niedokończone życie

niedokończone unicestwienie

brak

puste dni

tak, znowu tutaj

znowu ból

sny pozbawione logiki

jak zwykle

chyba o czymś zapomniałem

chyba muszę wrócić

i tak nie ma kto na mnie czekać

może oprócz tego

co wydaje mi się, że sam stworzyłem

albo to we mnie coś płonie

i mam gorączkę

albo to coś zewnętrznego

spoza mnie

niezależnego od mojej woli

coś, o czym nie mam pojęcia

o czym być może należało pamiętać

a może lepiej nie

żeby później mniej dręczyło

(...)